εσωτερικούς μηχανισμούς πείνας και κορεσμού που διαθέτουμε, αφήνοντας τελικά το ίδιο μας το σώμα να αποφασίσει το «πόσο είναι αρκετό για να χορτάσει».
Παρέχοντας στο σώμα όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται, τότε από μόνο του ξαναβρίσκει τις χαμένες ισορροπίες ώστε να γνωρίζει πόσο φαγητό είναι αρκετό κάθε φορά.
Ο βασικότερος λόγος που το σώμα μας παρακινεί για την αναζήτηση τροφής είναι η ανάγκη του να συλλέξει θρεπτικά συστατικά. Τον οργανισμό μας για παράδειγμα δεν τον αφορά ιδιαίτερα αν θα πάρει το απαραίτητο ασβέστιο τρώγοντας ένα γιαούρτι κι ένα κομμάτι τυρί ή ένα κιλό παγωτό, όπως δεν τον αφορά αν θα πάρει το απαραίτητο μαγνήσιο της ημέρας που συμμετέχει σε περισσότερες από τετρακόσιες κυτταρικές λειτουργίες καταναλώνοντας δυο κουταλιές ξηρούς καρπούς, ένα μπολ πράσινης σαλάτας και μια μερίδα δημητριακών ολικής άλεσης ή οσπρίων ή μια σοκολάτα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με όλα τα άλλα αναγκαία για τον άνθρωπο θρεπτικά συστατικά.
Δυστυχώς στις μέρες μας οι τροφές είναι πια τόσο πολύ υποβαθμισμένες όσον αφορά τη θρεπτική τους αξία που το σώμα για να συλλέξει τελικά όλα τα απαραίτητα μικροθρεπτικά συστατικά όπως οι βιταμίνες τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία αναγκάζεται να αναζητήσει πολύ περισσότερη τροφή. Για παράδειγμα για να φέρει σε αντιστοιχία τις βιταμίνες, τα μέταλλα και τις φυτικές ίνες που θα έπαιρνε καταναλώνοντας μια φέτα ψωμί ολικής άλεσης ή ένα κρίθινο παξιμάδι, θα χρειαζόταν να καταναλώσει τουλάχιστον τέσσερις φέτες ψωμί τύπου χωριάτικο ή δέκα φέτες λευκό ψωμί, έως ότου καταφέρει να κερδίσει την αντίστοιχη ισορροπία σε θρεπτικά συστατικά και πάλι θα ήταν αμφίβολο.
Όσο οι τροφές που καταναλώνουμε είναι ποιο κοντά στο Θεό, δηλαδή όσο πιο ανεπεξέργαστες και στη φυσική τους μορφή, τόσο λιγότερο έχουμε την ανάγκη από το να καταβροχθίζουμε μεγάλα γεύματα.
Από την άλλη πλευρά, όταν οι τροφές έχουν φτωχή θρεπτική αξία, όταν εμπεριέχουν στη σύστασή τους πολλά χημικά πρόσθετα, όταν παρέχουν κυρίως «κενές» θερμίδες κυρίως με τη μορφή υδατανθράκων και βιομηχανοποιημένα λίπη, τότε ο οργανισμός μας στην κυριολεξία μπερδεύεται καθώς δεν έχει μάθει πώς να αξιοποιήσει τελικά αυτές τις τροφές, με συνέπεια το μοναδικό κίνητρο που του απομένει να τις αποθηκεύσει με τη μορφή λίπους στο σώμα μας.
Ζουμπανέας Ευάγγελος Διαιτολόγος Διατροφολόγος
diatrofi.gr