Πόσο εύθραυστη είναι η φιλία;

Αναζητούμε μια φιλία ισχυρή και ανθεκτική στον χρόνο;

Μια πραγματικά δύσκολη ερώτηση!

Συνήθως αποφεύγουμε να την απαντήσουμε, κυρίως στον εαυτό μας, προβάλλουμε ένα σωρό ισχυρισμούς πόσο πολλούς φίλους έχουμε και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά να… δεν επικοινωνούμε συχνά λόγω υποχρεώσεων: ο γάμος, τα παιδιά, η δουλειά είναι οι πιο συχνές δικαιολογίες.

Σήμερα έχουμε ένα σωρό διευκολυντικούς τρόπους επικοινωνίας: τα κινητά και το διαδίκτυο υποτίθεται ότι δημιούργησαν μια επανάσταση στον χώρο της επικοινωνίας, μπορούμε να μιλάμε κάθε μέρα, γρήγορα, εύκολα και οικονομικά. Όμως, δεν το κάνουμε, αντιμετωπίζουμε την φιλία ως χόμπυ, κάτι σαν το casual ντύσιμο: χαλαρά, ανέμελα και ίσως αρκετά επιφανειακά , επικοινωνούμε τόσο όσο να μην παρεξηγηθούμε ότι έχουμε εξαφανισθεί. Με πάρα πολλούς « φίλους» μιλάμε μόνο μία με δυο φορές τον χρόνο, στις γιορτές και τις επετείους. Εννοείται ούτε λόγος για συναντήσεις, μας φταίνε οι μεγάλες αποστάσεις και η έλλειψη ελεύθερου χρόνου.
Η ζωή μας αναπόφευκτα θα περάσει από μικρές και μεγάλες αλλαγές, συχνά σαρωτικές στις φιλικές σχέσεις μας.

Θα πρέπει να παραδεχτούμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι οι φιλίες γίνονται όλο και λιγότερο κοντινές, γεωγραφικά ή συναισθηματικά, και οι περισσότερεςέχουν ουσιαστικά τελειώσει μια για πάντα. Ελάχιστες φορές θα κάνουμε μια ειλικρινή προσπάθεια επανασύνδεσης, αφήνουμε αυτό το καθήκον στην τύχη, τις συνθήκες και την σύμπτωση. 

Βλέπετε, η απώλεια ενός στενού φίλου δεν περνά από το πένθος όπως μια ρομαντική σχέση, ένα διαζύγιο ή μια ρήξη με ένα πρόσωπο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος. Σπάνια θα αναζητήσουμε ένα παρηγορητικό ώμο για να κλάψουμε μια χαμένη φιλία και ακόμη πιο σπάνια θα ανταλλάξουμε εξηγήσεις που θα κλείσουν μια φιλία οριστικά ή θα της δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία.

Είναι παράξενο που η εποχή μας έχει επικεντρωθεί σε σχέσεις ή πολύ κλειστές ή πολύ επιφανειακές. Συντροφικότητα, παιδιά, συγγενείς απορροφούν τη ζωή και την ενέργειά μας, οι επαγγελματικές συναντήσεις και οι δημόσιες σχέσεις- πάρτυ, ονομαστικές γιορτές, γενέθλια και επίσημα γεύματα- είναι από το είδος και την ποιότητά τους περιστασιακές, διεκπεραιώνονται εύκολα, επιδέχονται…αντικατάσταση και όχι…αποκατάσταση και δεν ζητούν συναισθηματικές επενδύσεις, φροντίδα και κόπο.

 Η φιλία δεν είναι ούτε αυτόματη ούτε εύκολη, «απαιτεί» ισχυρά συναισθήματα, ευθύνη, επιλογή και πρόθεση να κτίσουμε μια κοινή ιστορία, μια κοινή πορεία και όχι μια ευκαιριακή επικοινωνία, μοιραία αδιάφορη που δεν προσφέρει κανενός είδους ικανοποίηση. Η λαϊκή κουλτούρα ονομάζει αυτές τις σχέσεις «δήθεν», τις καταδικάζει ως ανούσιες αλλά… τις συντηρεί παράξενα και επίμονα, με τον αφελή και αρκετά επιπόλαιο ισχυρισμό ‘φιλία σήμερα δεν υπάρχει”!

selftherapy

Μαρία Λασσιθιωτάκη | Ψυχολόγος

Σας άρεσε το άρθρο? Μοιραστείτε το!